Μαρία, νιώθω απόψε πως ο κόσμος όλος πέρασε από πάνω μου
κι εσύ ήρεμη θα με ακούσεις ξανά
να οδύρομαι για τις αδυναμίες μου
για το υστερικό μου πάθος
εσύ, κι η θεϊκή σου απάθεια
κι έχουμε ακόμα τόσα γενέθλια μπροστά μας
έκλεισες σήμερα τα δεκαοκτώ
για τρίτη φορά, εκεί κολλήσαμε κι οι δύο
κι όλα όσα έχω να σου δώσω
είναι δεκαοκτώ κι είκοσι μία λέξεις
από ένα στόμα χαραγμένο σε χαμόγελο
κι από ένα γέρικο κορμί ακόμα εφηβικό
μα ξέρω
πως θα γερνάμε με τακούνια στα πόδια μας
ογδόντα φορές δεκαοκτώ, δεκαοκτούρες
ν' αναζητάμε "δεκαοκτώ"
"δεκαοκτώ"
εκείνο το χρόνο πίσω
ξανά, απ' την αρχή
πιασμένες απ' το χέρι.
Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου