Διάβασα πρόσφατα:

  • Ποιος απ' τους δυο μας επινόησε τον άλλον - Πασκάλ Μπρυκνέρ
  • Ο εραστής - Μαργκερίτ Ντυράς
  • Κάιν - Ζοζέ Σαραμάγκου
  • Ζορρό - Ιζαμπέλ Αλιέντε
  • Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου - Ρόλαν Μπαρτ

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
γιατί όταν είμαι μόνος αγαπώ τον αέρα γιατί όταν είμαι έτσι, θέλω μόνο τον αέρα γιατί η αγάπη είναι πλασματική γιατί είμαι άνθρωπος και νιώθω σα σκυλί γιατί είμαι μια αχαρτογράφητη περιοχή δεν έχω όρια γιατί έχω ψυχή

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Ηλύσια πεδία

Είναι Σάββατο και πρέπει να φτιάξω ιστορίες
Φόρεσα το κόκκινο φουστάνι της Πολυδούρη
Και βγήκα να πείσω πως δε διαλύομαι μέσα έξω νύχτα μέρα

Κόκκινο κραγιόν
Να ‘ναι δυσκολοκατάχτητα τα φιλιά, να ‘ναι γεμάτα αίμα
Κι εκείνα τα ψηλά τακούνια που με χτυπάνε στις φτέρνες
Να εξυψώνεται πρέπει μια γυναίκα. Να κοιτά αφ’ υψηλού
Κι είναι τα τακούνια αυτά που με σκόνταψαν στη διαδρομή
Γιατί είμαι όλη όλα μου τα Σάββατα
Όλη το χρώμα κόκκινο

Ολόκληρη φτέρνες αχίλλειοι χτυπημένες

Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Ένα τέταρτο αιώνος

Μία γυναίκα μεγαλώνει σε πείσμα του ημερολογίου
κόντρα στον καιρό κόντρα στις άσπρες τρίχες
μεγαλώνει σε μια νύχτα και μικραίνει μ' ένα ερωτευμένο πρωινό
εν ολίγοις, ο χρόνος καμπυλώνεται γύρω από το στήθος της
εγκλωβίζεται στη λεκάνη της και τυλίγεται απ' τη γλώσσα της

Σε κάτι απέλπιδα ποτήρια κρασιού συνοδεία νυκτός
- συν πέντε χρόνια -
σε κάτι δύσκολα "αντίο" που πέταξε φεύγοντας τρομαγμένη
σε όλα τα "μένω" τα αντρίκια τα ενστικτώδη
συμπερασματικά:
μια γυναίκα μεγαλώνει
όταν η καρδιά της σπάει
ολοένα και συχνότερα,
πιο απαλά
κι από ένα χάδι.

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

Επετειακά

Καλησπέρα, ενοχλώ, δε θα κάτσω, μην τραβήξεις την καρέκλα
Πέρασα να πω «καλή χρονιά» κι ας παντρεύεσαι φέτος
Πως γράφω πάλι, ποτέ όπως τότε,
Αγνόησέ με, πονάω μονάχα λίγο –πολύ ήθελα να πω, αλλά ξέρεις πώς είμαι μ’ αυτά-
Γνώρισα κάποιον που μιλάει όπως εσύ
Κι εγώ θέλω ακόμα να γίνω το κατοικίδιό σου
Όταν σε πιάνουν τα σαδιστικά σου να βγάζεις τα νύχια μου
Να με ματώνεις στ’ αλήθεια, γιατί τις άλλες
Τις πληγές
-όσο κι αν προσπάθησα-
Δεν ξέρω πώς

Να τις γιάνω. 

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Κεχριμπάρι και τιρκουάζ

Διάβασε
Όλες τις λέξεις μου, όλα τα σύμφωνα και τα ασύμφωνά μου
Φωταγωγός κι απρόσκλητος κατακτητής, χιλιοπροσδοκημένος
Μίλησε με τις γλώσσες των αγγέλων μέσα στο σώμα μου
Σήμερα μου χαρίζει βότσαλα και ανάσες των λύκων

Τον λέω Κύριό μου, γιατί είναι διάφανος ως ο Θεός.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Ο θεατής

Είδες το θαύμα να ξεδιπλώνεται μπροστά σου
Το πιο πρωτόγονο απ’ όλα.
Χαμογελούσες, θυμάμαι, γιατί ήμουν όμορφη
Και λάμπανε τα μάτια μου απ’ την πρώτη ώρα που σε κοίταξα
Χαμογελούσες ακόμα, όταν έφευγα

Φαίνεται στα θαύματα μόνο παρατηρητές αρμόζουν.

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Το σωστό κουτί

Ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα απόψε
να σου πω ''δες πως μεγάλωσε το δωμάτιο
τώρα χωράει και τους τρεις μας''
να σου εσωκλείσω και μια φωτογραφία μου με το καινούριο μου τριαντάφυλλο
-είναι τόσο κίτρινο και τόσο μισερό-
να δαγκώσω το φάκελο, να σε πονέσω αποστασιοποιημένη
να χορεύω στο δρόμο μέχρι το ταχυδρομείο και να φιλήσω στο στόμα τον ταχυδρόμο.

Ύστερα θυμήθηκα 
πως αρχειοθετήθηκα πια ξεχασμένη
σ' ένα κουτί με τα ''έκανα λάθος'' σου
κι έτσι, το αποψινό μου γράμμα κατέληξε
στο κουτί με τα ''το μόνο σωστό'' μου.

Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Δίκοπη Ζωή

Στα πιο απόκρημνα πηγάδια που έριξες τη νιότη σου
βρήκες και μου 'πιασες πρωτόλεια δώρα καλωσορίσματος
και κατάκτησης

Έφερες
το πιο βαθύ μελάνι
να χαράξει τα όρια απ' τις ρωγμές μου

Έψαξες 
με την πιο αδιάλλακτη γόμα
να ξεγράψεις κάθε ποίημα που θα 'γραφα για σένα

Αλλά υπάρχω
και θα υπάρξω ενδοξότερη
ένα βήμα πιο κοντά στην πτώση που έψαξα
ένα φιλί πιο γρήγορα στην απογείωση
με γνώση και προσήλωση
και δημιουργικότερη
απόγνωση.

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

Έαρ ΙΙ

Πέρασες από μέσα μου
και τώρα
κυοφορώ τα πρωινά μας ψιθυρίσματά

Φίλα με κι απόψε
κάθε βράδυ μακριά σου είναι μια γέννα και μια αποβολή.

Έαρ

Εγώ κι εσύ - δηλαδή, εμείς -
φτιάξαμε με γύρη απ' τα κυκλάμινα που ξάπλωσες στο κρεβάτι
και με άχνη απ' τα ξημερώματα που κοιτάξαμε σφιγμένοι
το πιο βαθύ λίπασμα για τις πιο δυνατές μας ρίζες
τώρα,
ζαλισμένη από το θαύμα,
μας παρατηρώ να καρποφορούμε.

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Συνταγές απουσίας

Μαγειρεύω
και οι μερίδες πάντα βγαίνουν λειψές
-πολύ για έναν, λίγο για δύο-.

Έτσι
Μαθαίνω για την απουσία
μαγειρεύω σαν να ήσουν εδώ

κι όμως δεν είσαι.