Φόρτωσα στην πλάτη μου το ανάθεμα του κόσμου όλου
κι αυτοκτόνησα με σπασμένους καθρέφτες
(εγώ, το νούμερο δεκατρία, το νούμερο της απόρριψης
το κόκκινο κουμπί στο τηλέφωνο της ιστορίας)
σαν αρσιβαρίστας, ορθώθηκα βρίζοντας
κραδαίνω το χρυσό της αποτυχίας
Όσο ακόμα η μέση μου αντέχει
να κουβαλάει τους λίθους που έβαλον
κι όσο ο Ιησούς σκονίζεται στον τάφο του
θα είμαι δική σας, ματωμένη κι όρθια
εγώ, η Μαρία Μαγδαληνή,
η αιώνια εταίρα της ανθρωπότητας.
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012
Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012
Kinderspiel
Πριν μας ξεφύγει το φως
μίλησέ μου
και χτύπα με μετά, αν το θέλεις
σου επέστρεψα τις σφαίρες σου
μίλα μου τώρα
πριν σκοτεινιάσει μίλα
ξέρω κι εγώ να παλεύω βλέπεις
θα σε εκπλήσσω συνεχώς
μη σιωπάς
εγώ γεννήθηκα μικρή
μα θα σ' ακούσω
κλείσε μου αν θες το στόμα και πες μου
πόση, αλήθεια, είναι η λύπη σου
πόση η δύναμή σου
πώς περπατάς σχεδόν τριάντα χρόνια όρθιος
κι εγώ μονίμως σέρνομαι στη γη
μάθε μου το παιχνίδι σου
και κέρδισέ με πάλι.
μίλησέ μου
και χτύπα με μετά, αν το θέλεις
σου επέστρεψα τις σφαίρες σου
μίλα μου τώρα
πριν σκοτεινιάσει μίλα
ξέρω κι εγώ να παλεύω βλέπεις
θα σε εκπλήσσω συνεχώς
μη σιωπάς
εγώ γεννήθηκα μικρή
μα θα σ' ακούσω
κλείσε μου αν θες το στόμα και πες μου
πόση, αλήθεια, είναι η λύπη σου
πόση η δύναμή σου
πώς περπατάς σχεδόν τριάντα χρόνια όρθιος
κι εγώ μονίμως σέρνομαι στη γη
μάθε μου το παιχνίδι σου
και κέρδισέ με πάλι.
Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012
Μικρός ερωτικός
Έχω τη γνώση της αλχημείας
και τα δάκρυα εγώ τα κάνω λέξεις
όμως, κάτι βραδιές,
ξυπνάω από τα όνειρά μου
χωρίς, αλήθεια, να θέλω
και παραδίδομαι ξανά στο Μορφέα
-όπως στα χέρια σου-
γυμνή και νικημένη
Μόνο που δε μ' αγαπάς.
Όνειρο ήτανε.
και τα δάκρυα εγώ τα κάνω λέξεις
όμως, κάτι βραδιές,
ξυπνάω από τα όνειρά μου
χωρίς, αλήθεια, να θέλω
και παραδίδομαι ξανά στο Μορφέα
-όπως στα χέρια σου-
γυμνή και νικημένη
Μόνο που δε μ' αγαπάς.
Όνειρο ήτανε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)