Διάβασα πρόσφατα:

  • Ποιος απ' τους δυο μας επινόησε τον άλλον - Πασκάλ Μπρυκνέρ
  • Ο εραστής - Μαργκερίτ Ντυράς
  • Κάιν - Ζοζέ Σαραμάγκου
  • Ζορρό - Ιζαμπέλ Αλιέντε
  • Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου - Ρόλαν Μπαρτ

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
γιατί όταν είμαι μόνος αγαπώ τον αέρα γιατί όταν είμαι έτσι, θέλω μόνο τον αέρα γιατί η αγάπη είναι πλασματική γιατί είμαι άνθρωπος και νιώθω σα σκυλί γιατί είμαι μια αχαρτογράφητη περιοχή δεν έχω όρια γιατί έχω ψυχή

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Art

Στον κάθε άνθρωπο αξίζει ένα ποίημα
κι όμως, εγώ βαρύνομαι μ' αυτό το πόνημα
να γράφω μόνο, να μη γράφομαι
να μην αποτυπώνουν στο κορμί μου χρώματα και πέτρες

Κάποιοι γεννήθηκαν για μούσες
κάποιοι απλώς πορεύτηκαν και πήγαν
και κάποιοι άλλοι καταδικάστηκαν
στο άδειο σπίτι, στο γεμάτο τασάκι, στα γεμάτα μελάνι δάχτυλα.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Shame

Είμαι δεκάξι χρονών και ζω μες στην οθόνη
κάνω λάηκ στα ψαγμένα λόγια σας και στα ανακυκλούμενα τραγούδια
μου αρέσει εδώ, εδώ δε φοβάμαι
είμαι δεκάξι χρονών και δε γερνάω
κι ας πέρασαν δεκάξι χρόνια, εγώ ακόμα ποστάρω
κι είμαι δεκάξι, βλέπω τσόντες, ψάχνω πιτσιρίκες
είμαι δεκάξι, και εκπαιδεύομαι διαδικτυακά
το βράδυ θα βγω
πρέπει να βάψω τα μαλλιά μου.

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Μνημόνια και μνήμες

Κοίτα.
Προσπάθησε να δεις το πρόσωπό μου πίσω απ' τις οθόνες που μας χωρίζουν.
Διάβασε τις νέες μου ρυτίδες, τις άσπρες τρίχες, το τρίξιμο των δοντιών τα βράδια.
Είναι ο κοσμικός φόβος, το ηθικό άγχος, το τραμπάλισμα ανάμεσα στο "εγώ" και στο "εμείς"
ανάμεσα στις πολλαπλές έννοιες του καθήκοντος
- όταν ο εχθρός είναι έξυπνος, δεν είναι μονόδρομος ο αγώνας -
και στέκομαι εδώ. Μπλογκάροντας.
Αύριο μπορεί να είμαι στο τσιμέντο ξαπλωμένη - μπορεί όμως και όχι.

Σαν βγω απ' αυτή τη φυλακή...