Θα σου γράψω ένα ποίημα ώσπου
να πιω τον καφέ μου
θα σου μιλάω τα πρωινά και με τον ήλιο
(δεν έχω, βλέπεις, υποχρέωση καμία στα σκοτάδια πια)
Όχι, όχι, καλύτερα στο φως
στο φως όλα, στο φως εγώ
εγώ το φως να γίνω.
Σου γράφω για να σε παρακαλέσω
μη μου κλέψεις κι αυτή την άνοιξη
είναι, μάλιστα, τόσο τυχαία όμορφη
που η αρπαγή της γίνεται σχεδόν αμαρτία
Αμαρτία διπλή κι εγώ που την κοιτώ αχόρταγη και άφωνη
χωρίς ούτε ένα στίχο στο θυσιαστήριο σφαγμένο.
Αν μπορείς φέρσου μου απόψε
όπως η μέλισσα σ' ένα λουλούδι
αν μπορείς δείξε μου πώς
να ζω σα να μην ήρθες
ή πώς να πονώ σα να μην έφυγες
Και τώρα που για σένα τραγουδώ
μάθε μου πώς να σωπάσω.
Κυριακή 24 Μαρτίου 2013
Κυριακή 17 Μαρτίου 2013
Εγκλήματα κατά της φιλαρεσκείας 2
Θα σε καταχραστώ
μέχρι άνυδρος ν' αναζητάς πηγές εμπνεύσεως.
Θα σε εξαπατήσω
για να μου κληροδοτήσεις μια τούφα απ' τα μαλλιά σου.
Όλη τη βία των δυο χεριών μου θα εφαρμόσω στο λαιμό σου
ώσπου να σπάσει
η κάθε απόσταση καρδιάς και εγκεφάλου.
Ώσπου να γράφονται για μένα οι λέξεις σου.
μέχρι άνυδρος ν' αναζητάς πηγές εμπνεύσεως.
Θα σε εξαπατήσω
για να μου κληροδοτήσεις μια τούφα απ' τα μαλλιά σου.
Όλη τη βία των δυο χεριών μου θα εφαρμόσω στο λαιμό σου
ώσπου να σπάσει
η κάθε απόσταση καρδιάς και εγκεφάλου.
Ώσπου να γράφονται για μένα οι λέξεις σου.
Εγκλήματα κατά της φιλαρεσκείας 1
Το αγαπημένο μου έγκλημα
είναι η υφαίρεση λέξεων.
Ποιο το δικό σου, άρπαγα βλεμμάτων;
Αγαπημένη μου αμαρτία, η οκνηρία του Σαββατόβραδου
που δε με ζήτησες.
Ζώο αμφίβιο κι ετεροχρονισμένο
φιλοτεχνώ με έρωτες το απαίσιο σάβανό μου
εν κρίση.
Μελλούμενε, δεν ήρθες
και παρελθόντα, πέθανες
Μα στης βουβής μου πλήξης το φαράγγι
ποιος θα βρεθεί να αντηχήσει;
είναι η υφαίρεση λέξεων.
Ποιο το δικό σου, άρπαγα βλεμμάτων;
Αγαπημένη μου αμαρτία, η οκνηρία του Σαββατόβραδου
που δε με ζήτησες.
Ζώο αμφίβιο κι ετεροχρονισμένο
φιλοτεχνώ με έρωτες το απαίσιο σάβανό μου
εν κρίση.
Μελλούμενε, δεν ήρθες
και παρελθόντα, πέθανες
Μα στης βουβής μου πλήξης το φαράγγι
ποιος θα βρεθεί να αντηχήσει;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)