Καλησπέρα, ενοχλώ, δε θα κάτσω, μην τραβήξεις την καρέκλα
Πέρασα να πω «καλή χρονιά» κι ας παντρεύεσαι φέτος
Πως γράφω πάλι, ποτέ όπως τότε,
Αγνόησέ με, πονάω μονάχα λίγο –πολύ ήθελα να πω, αλλά ξέρεις
πώς είμαι μ’ αυτά-
Γνώρισα κάποιον που μιλάει όπως εσύ
Κι εγώ θέλω ακόμα να γίνω το κατοικίδιό σου
Όταν σε πιάνουν τα σαδιστικά σου να βγάζεις τα νύχια μου
Να με ματώνεις στ’ αλήθεια, γιατί τις άλλες
Τις πληγές
-όσο κι αν προσπάθησα-
Δεν ξέρω πώς
Να τις γιάνω.