Μια ζωή ξύπνια και μια υπνωτισμένη
εκδίδομαι μη κερδοσκοπικά
πετάω τις σελίδες μου από ψηλές ταράτσες
μα μόνο εγώ συγκινούμαι από μένα
ίσως πρέπει να βάλω ένα αντίτιμο συμβολικό στους στίχους μου και στην ψυχή μου
ακόμα και στο σώμα μου, ίσως
ίσως το δωρεάν δεν μ' εμπλουτίζει δέος ή σεβασμό
μα ίσως η ύπαρξή μου
είναι μόνο για να χαρίζεται
και να πετιέται
από ψηλές ταράτσες.
Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012
Φτερά, έλικες, κινητήρες
Έχω στο κινητό μου μονίμως αποθηκευμένο ένα μήνυμα
κι όλο διστάζω να στο στείλω
"συνάντησέ με στο αεροδρόμιο. τώρα."
Μα δεν ξέρω αν θα έρθεις
είναι που φοβάμαι να ταξιδέψω μόνη μου
ακόμα και μέχρι την αίθουσα αναμονής.
κι όλο διστάζω να στο στείλω
"συνάντησέ με στο αεροδρόμιο. τώρα."
Μα δεν ξέρω αν θα έρθεις
είναι που φοβάμαι να ταξιδέψω μόνη μου
ακόμα και μέχρι την αίθουσα αναμονής.
Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012
Γενέθλιος τόπος
Μαρία, νιώθω απόψε πως ο κόσμος όλος πέρασε από πάνω μου
κι εσύ ήρεμη θα με ακούσεις ξανά
να οδύρομαι για τις αδυναμίες μου
για το υστερικό μου πάθος
εσύ, κι η θεϊκή σου απάθεια
κι έχουμε ακόμα τόσα γενέθλια μπροστά μας
έκλεισες σήμερα τα δεκαοκτώ
για τρίτη φορά, εκεί κολλήσαμε κι οι δύο
κι όλα όσα έχω να σου δώσω
είναι δεκαοκτώ κι είκοσι μία λέξεις
από ένα στόμα χαραγμένο σε χαμόγελο
κι από ένα γέρικο κορμί ακόμα εφηβικό
μα ξέρω
πως θα γερνάμε με τακούνια στα πόδια μας
ογδόντα φορές δεκαοκτώ, δεκαοκτούρες
ν' αναζητάμε "δεκαοκτώ"
"δεκαοκτώ"
εκείνο το χρόνο πίσω
ξανά, απ' την αρχή
πιασμένες απ' το χέρι.
κι εσύ ήρεμη θα με ακούσεις ξανά
να οδύρομαι για τις αδυναμίες μου
για το υστερικό μου πάθος
εσύ, κι η θεϊκή σου απάθεια
κι έχουμε ακόμα τόσα γενέθλια μπροστά μας
έκλεισες σήμερα τα δεκαοκτώ
για τρίτη φορά, εκεί κολλήσαμε κι οι δύο
κι όλα όσα έχω να σου δώσω
είναι δεκαοκτώ κι είκοσι μία λέξεις
από ένα στόμα χαραγμένο σε χαμόγελο
κι από ένα γέρικο κορμί ακόμα εφηβικό
μα ξέρω
πως θα γερνάμε με τακούνια στα πόδια μας
ογδόντα φορές δεκαοκτώ, δεκαοκτούρες
ν' αναζητάμε "δεκαοκτώ"
"δεκαοκτώ"
εκείνο το χρόνο πίσω
ξανά, απ' την αρχή
πιασμένες απ' το χέρι.
Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012
Χαϊκούραστη
"Είσαι χλωμή", μου λέει η μάνα μου συχνά
στο ρομαντισμό μου βούλιαξα, επιδιώκω να γίνω βρικόλαξ
δε χλώμιασα μάνα
έριξα όλες τις σκόνες της Γης πάνω μου
για να μην είμαι κόκκινη πια.
Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012
Λαξευτές
Ξυπνώντας, στέκομαι στο κεφάλι μου
να τα μαζέψω όλα εκεί μέσα, μη μείνει τίποτα εκτός
πίνω τον καφέ μου πικρό
και τα τσιγάρα μου μετράω
Βαδίζω στους δρόμους χωρίς να πατάω τις γραμμές
μετράω τα λόγια μου στα κοριτσάκια
χαράσσω μολυβιές στα σώματά τους, μα ώσπου να τελειώσω, τέλειωσα
Ξαπλώνω σ' ένα κρεβάτι από σίδερο
κι όλο τα καρφιά του μου μπήγονται στην πλάτη
κοιμάμαι ανονείρευτος για να ξυπνήσω πάλι έτσι
αφήνοντας τις ματωμένες πρόκες πίσω μου νικήτριες
και για σημαία τους
η πλήξη μου.
να τα μαζέψω όλα εκεί μέσα, μη μείνει τίποτα εκτός
πίνω τον καφέ μου πικρό
και τα τσιγάρα μου μετράω
Βαδίζω στους δρόμους χωρίς να πατάω τις γραμμές
μετράω τα λόγια μου στα κοριτσάκια
χαράσσω μολυβιές στα σώματά τους, μα ώσπου να τελειώσω, τέλειωσα
Ξαπλώνω σ' ένα κρεβάτι από σίδερο
κι όλο τα καρφιά του μου μπήγονται στην πλάτη
κοιμάμαι ανονείρευτος για να ξυπνήσω πάλι έτσι
αφήνοντας τις ματωμένες πρόκες πίσω μου νικήτριες
και για σημαία τους
η πλήξη μου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)