Η αλκυόνη ξύπνησε για να μας μαστιγώσει πάλι
Καλημέρα ήλιε
Καλημέρα ζέστη
Ο καιρός μου θυμίζει τις ημέρες των μεγάλων στόχων, των μεγάλων "μπορώ"
Φυσικά και μπορούσα
Φυσικά και μπόρεσα
Αψήφισα κάθε πόρνη αλκυόνη και τα κατάφερα
Φέτος η αλκυόνη περνάει αδιάφορη
Στόχος πλέον οι άλλοι, όχι εγώ
τα όριά μου ασήμαντα πια, τα χειρίζονται οι πλειοψηφούντες τύραννοι
κι έτσι
καταλήγω
όχι μόνο να αναζητώ το χειμώνα
αλλά και να ντρέπομαι να κοιτάξω την αλκυόνη στα μάτια.
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
Ποιος φοβάται την αλήθεια;
Σκούντηξα ένα σωρό περαστικούς στο δρόμο προς το μετρό
τους έριξα στα μάτια λίγη αλήθεια
χαμογελώντας, κρίνοντας, εμπαίζοντας με το βλέμμα
μόνο οι μουγκοί κι οι άσχημοι μου απάντησαν
Μη δείτε ποτέ την πόλη που σας τρώει χωρίς ντροπή
μην κοιτάξετε κατάφατσα τα παιδιά σας ξανά
έπαψα να προσπαθώ να φανερώσω την αλήθεια
οι μέρες μου θα μικρύνουν, θα σβήσω στη δύση
κι όταν μου δείξουν την αλήθεια τα μάτια μου θα 'ναι κενά.
τους έριξα στα μάτια λίγη αλήθεια
χαμογελώντας, κρίνοντας, εμπαίζοντας με το βλέμμα
μόνο οι μουγκοί κι οι άσχημοι μου απάντησαν
Μη δείτε ποτέ την πόλη που σας τρώει χωρίς ντροπή
μην κοιτάξετε κατάφατσα τα παιδιά σας ξανά
έπαψα να προσπαθώ να φανερώσω την αλήθεια
οι μέρες μου θα μικρύνουν, θα σβήσω στη δύση
κι όταν μου δείξουν την αλήθεια τα μάτια μου θα 'ναι κενά.
Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010
Το τέλος της ιδεολογίας
Όλα είναι ένα μεγάλο καζάνι που βράζει
κάθε Σάββατο βράδυ με ρουφάει όλο και πιο βαθιά
κι όμως για το σαββατόβραδο ζω
για μια ζαλάδα του επόμενου πρωινού
για λίγο παραπάνω μακιγιάζ
για την Αθήνα της υπερβολής και της υποβολής
Το καζάνι στάζει μια βδομάδα τώρα
σταγόνες μαύρες ματαίωσης και πλήξης
ξέρω τι θα μου φέρει η Κυριακή, το προγραμμάτισα καλά
τετράγωνα η ζωή μου και κάθε της έκπληξη
Σταμάτησα, λοιπόν, να ζητάω την περιπέτεια
επέλεξα ως τρέλα τη ζωή που μόνη μου έφτιαξα
τα κουτάκια μου, το ήρεμο χαμόγελό μου
δε θα γίνω πλεονέκτης ξανά.
κάθε Σάββατο βράδυ με ρουφάει όλο και πιο βαθιά
κι όμως για το σαββατόβραδο ζω
για μια ζαλάδα του επόμενου πρωινού
για λίγο παραπάνω μακιγιάζ
για την Αθήνα της υπερβολής και της υποβολής
Το καζάνι στάζει μια βδομάδα τώρα
σταγόνες μαύρες ματαίωσης και πλήξης
ξέρω τι θα μου φέρει η Κυριακή, το προγραμμάτισα καλά
τετράγωνα η ζωή μου και κάθε της έκπληξη
Σταμάτησα, λοιπόν, να ζητάω την περιπέτεια
επέλεξα ως τρέλα τη ζωή που μόνη μου έφτιαξα
τα κουτάκια μου, το ήρεμο χαμόγελό μου
δε θα γίνω πλεονέκτης ξανά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)