Όταν ξαναβρείς τον εαυτό σου μέσα από την έρημο της συλλογικότητας
-εκεί, όπου κάθε κόκκος άμμου σου μπαίνει στο μάτι και σε τυφλώνει-
έλα να βρεις κι εμένα
Η δική μου έρημος είναι περίεργη
διανθίζεται από μουντές πολυκατοικίες του ογδόντα και παραπεταμένα καροτσάκια
νεκροζώντανοι στα κατώφλια ξενοδοχείων στην Ομόνοια
και αστυνομοκρατούμενα Πανεπιστήμια
Έλα να ενώσουμε τις ερημιές μας!
Ξέρω, ένα θαύμα θα γεννηθεί.
Δευτέρα 9 Απριλίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου