Ποιητική αυτογνωσία

Ι

Οι ποιητές

δεν παθαίνουν

λουμπάγκο

Μα είναι σίγουρο

Μίλτο Σαχτούρη

ότι ο ελεγκτής

θα έρχεται πάντα 

όταν δεν έχω 

εισιτήριο.

ΙΙ

Έτσι όπως άρχισα

σε ήπια μονορούφι

Μον' όταν τελείωσε το ποίημα

μπόρεσα να ακούσω πάλι

Μάθε μου 

μιαν άλλη λέξη για την αποτυχία

μιαν άλλη γεύση για το σπαραγμό

Εμείς

κουβαλάμε πάντα

στις μέσα τσέπες μας

μια πένα.

Τείχος των δακρύων

Πολλοί έβαλον το λίθο τους απερίσκεπτα
έχτισαν έτσι έναν τοίχο όμορφο, προστατευτικό
κάθε χαλίκι κι ένα "ευχαριστώ"
κάθε κοτρώνι κι ένα σκαλί να διαβαίνω

Η δική σου η πέτρα με βρήκε κατακέφαλα
ζαλισμένη πηγαίνω, δεξιά κι αριστερά, παραπαίω
ποια ευγνωμοσύνη να εκφράσω
που εγκρεμίσθη το τείχος μου, που σπάσαν τα βήματά μου

Η δική σου η πέτρα θα με κυνηγάει για πάντα.