Τικ τοκ τρέχα
ήχησε ήδη ο πυροβολισμός
της έναρξης κυνήγα με τικ τοκ
έφυγα μπροστά κι εσύ
καθρεφτίζεσαι στα τζάμια της διαδρομής
τικ τοκ
και δε με νοιάζει αν πληγιαστείς με τα χαλίκια που σου πετάω τρέχα
γιατί θα με χάσεις στη διασταύρωση
κι ύστερα τικ τοκ
θα 'χω κουραστεί γιατί η ζωή μου κυλάει στα γρήγορα και
ίσως να 'μαι κιόλας γριά κι εσύ
θα χεις ξεχαστεί στη λήθη του χρόνου τικ τοκ
τικ τοκ μια βόμβα
είμαι, μη με κρατάς
τικ τοκ.
Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012
Τρίτη 26 Ιουνίου 2012
Στο Σ.
Πιστεύω στο χρονικό περιθώριο του "εδώ και τώρα"
αλλά κανείς δεν είναι τόσο νέος όσο εγώ
για να συνυπάρξω, το φουσκώνω με αυταπάτες
και όταν σκάει με ραίνει με τύψεις
Πιστεύω και δεν ερευνώ τις προθέσεις των άλλων
μη με παρεξηγείς, απλώς μετρώ ανάποδα τις μέρες που μου έμειναν
κι από μικρή προτιμώ να περιμένω, παρά να αναζητώ τη χάρη
πιστεύω στο "εδώ και τώρα", μα έτσι μονάχα καταλήγω
να μην είμαι εδώ, να μην είμαι τώρα.
αλλά κανείς δεν είναι τόσο νέος όσο εγώ
για να συνυπάρξω, το φουσκώνω με αυταπάτες
και όταν σκάει με ραίνει με τύψεις
Πιστεύω και δεν ερευνώ τις προθέσεις των άλλων
μη με παρεξηγείς, απλώς μετρώ ανάποδα τις μέρες που μου έμειναν
κι από μικρή προτιμώ να περιμένω, παρά να αναζητώ τη χάρη
πιστεύω στο "εδώ και τώρα", μα έτσι μονάχα καταλήγω
να μην είμαι εδώ, να μην είμαι τώρα.
Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012
Μ.Μ.
Με πήγε μόνο του το αμάξι μου ως εκεί
κι εγώ αιχμάλωτη υπνωτισμένη οδηγούμουν
ανέβηκα δυο-δυο τα σκαλοπάτια
χτυπώντας την πόρτα μόνο λύθηκαν τα δεσμά
Αργά.
Όπως πάντα.
Είπα "εγένετο μουσική" και χόρεψα τον πιο βάρβαρο χορό μου
δεν εντυπωσιάστηκε
είπα τα πιο σκοτεινά τραγούδια μου - τα τραγουδούσε καλύτερα από μένα
κουρασμένη σωριάστηκα στο πάτωμα
Δεν ήρθε ποτέ να με σηκώσει
Κι εκεί που αναρωτιόμουν τι θέλει από μένα
γιατί με έσυρε τραβώντας τα δεσμά μου
με οδήγησε ευγενικά πίσω στ' αμάξι μου
διαψεύδοντας τις προσδοκίες μου απ' τους άντρες.
Κι η Μαρία μέσα μου λυσσάει να γίνει Μαγδαληνή.
κι εγώ αιχμάλωτη υπνωτισμένη οδηγούμουν
ανέβηκα δυο-δυο τα σκαλοπάτια
χτυπώντας την πόρτα μόνο λύθηκαν τα δεσμά
Αργά.
Όπως πάντα.
Είπα "εγένετο μουσική" και χόρεψα τον πιο βάρβαρο χορό μου
δεν εντυπωσιάστηκε
είπα τα πιο σκοτεινά τραγούδια μου - τα τραγουδούσε καλύτερα από μένα
κουρασμένη σωριάστηκα στο πάτωμα
Δεν ήρθε ποτέ να με σηκώσει
Κι εκεί που αναρωτιόμουν τι θέλει από μένα
γιατί με έσυρε τραβώντας τα δεσμά μου
με οδήγησε ευγενικά πίσω στ' αμάξι μου
διαψεύδοντας τις προσδοκίες μου απ' τους άντρες.
Κι η Μαρία μέσα μου λυσσάει να γίνει Μαγδαληνή.
Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012
Σάτυροι
Έχουμε σκονισμένα μυαλά, εσύ κι εγώ
εξωραϊζοντας το λέμε πως οφείλονται στο πέρασμα του χρόνου
-ξέρουμε κι οι δυο πως δεν είναι έτσι-
Το κατάλαβα όταν σε είδα
πως κι εσύ αμελείς τη σαββατιάτικη φασίνα εκεί μέσα
ίσως γιατί τις παρασκευές πίνεις πολύ
Κι ελκόμαστε κι οι δυο ζωωδώς από τα φώτα των άλλων
πεταλούδες στις λάμπες τους
τόσο, που να σμίξουμε δε θα μπορέσουμε ποτέ
εσύ κι εγώ, οι κολαστές των αγγέλων.
εξωραϊζοντας το λέμε πως οφείλονται στο πέρασμα του χρόνου
-ξέρουμε κι οι δυο πως δεν είναι έτσι-
Το κατάλαβα όταν σε είδα
πως κι εσύ αμελείς τη σαββατιάτικη φασίνα εκεί μέσα
ίσως γιατί τις παρασκευές πίνεις πολύ
Κι ελκόμαστε κι οι δυο ζωωδώς από τα φώτα των άλλων
πεταλούδες στις λάμπες τους
τόσο, που να σμίξουμε δε θα μπορέσουμε ποτέ
εσύ κι εγώ, οι κολαστές των αγγέλων.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)