Με πήγε μόνο του το αμάξι μου ως εκεί
κι εγώ αιχμάλωτη υπνωτισμένη οδηγούμουν
ανέβηκα δυο-δυο τα σκαλοπάτια
χτυπώντας την πόρτα μόνο λύθηκαν τα δεσμά
Αργά.
Όπως πάντα.
Είπα "εγένετο μουσική" και χόρεψα τον πιο βάρβαρο χορό μου
δεν εντυπωσιάστηκε
είπα τα πιο σκοτεινά τραγούδια μου - τα τραγουδούσε καλύτερα από μένα
κουρασμένη σωριάστηκα στο πάτωμα
Δεν ήρθε ποτέ να με σηκώσει
Κι εκεί που αναρωτιόμουν τι θέλει από μένα
γιατί με έσυρε τραβώντας τα δεσμά μου
με οδήγησε ευγενικά πίσω στ' αμάξι μου
διαψεύδοντας τις προσδοκίες μου απ' τους άντρες.
Κι η Μαρία μέσα μου λυσσάει να γίνει Μαγδαληνή.
Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Υπεροχο... Πιο καθαρη εκφραση των συναισθηματων μου δεν θα μπορουσε να αποτυπωθει σε λεξεις!
Δημοσίευση σχολίου