Rue de roisiers

Ο πιο μεγάλος άθλος μου είσαι εσύ
ο δωδέκατος, ο πιο σκληρός
θρυμματίζω το γρανίτη σου, τον κάνω ζάχαρη στον καφέ μου
οι πιο μεγάλες μέρες μου εσύ
τα πιο μεγάλα ταξίδια

Κι η πιο μεγάλη ευτυχία μου
εγώ, δίπλα σου, σ' εκείνη την αρχαία σοφίτα,
να κοιμάσαι, κι εγώ τόσο ελάχιστη,
τόσο μικρή και κουρασμένη απ' τα βήματά μας,
να χάνομαι στις αιώνιες πόλεις μαζί σου,
να σου δείχνω το δρόμο για το Λούβρο
κι εσύ το μονοπάτι για τ' αστέρια.