Μέρα γιορτής

Θα ήθελα να επικοινωνούσα μαζί σου στα κρυφά
με ριγμένα στη θάλασσα μπουκάλια
να φτάσουν απ' το δωμάτιό μου στις κρύες ώρες σου
θα ήθελα, μα το φελλό πώς να ανοίξεις
πώς να μη με γελάσεις πάλι

Κι όλα ξεκίνησαν απλά.
Δε χρειαστήκαμε τυμπανοκρουσίες αυτή τη φορά
απλά σε θέλησα
απλά κάποιες κινήσεις σου με συνταράσσουν
κι απλά σιωπώ όταν με κοιτάς, από το φόβο μη σπάσει το τζάμι των ματιών σου
-είναι, αλήθεια, τόσο άγρια τα μάτια σου-

Και γράφω τέλος δειλά τις φτωχές μου λέξεις
μήπως και τις διαβάσεις, Εσύ, φρικτέ, αφόρητε Πρίγκιπα.