Σωκράτης

Σήμερα υπάρχω για να γράφω
Γύρισαν πάλι οι μέρες τις αντιξοότητας
Και των παράξενων λέξεων
Για να καλύψουν τη θλίψη που με τρώει

Ένα κενό καινό
Μέσα από ένα γεμάτο πρωί και το συνηθισμένο κουρασμένο απόγευμα
Τι περίμενες, Κυριακή και σήμερα
Θα έλεγε κανείς πως επαναλαμβάνομαι

Τι άλλο μου μένει να κάνω εξάλλου;
Περνώντας την κάθε μέρα στωικά
Υπομένοντας για τον ανώτατο σκοπό
-να ζήσω- -έτσι λέω, έτσι μου μάθανε να λέω δηλαδή-
Χάνοντας κερδίζοντας ψάχνοντας χάνοντας πάλι

Γιατί αλήθεια τι θα έκανα
Χωρίς να περίμενα;