Κάποτε όλοι με θαυμάζανε
Για το ρυθμό των λέξεων μου, για την αρμονία τους
Όταν όλα ήταν λαμπερά τα μάτια μου εξίσου
Τώρα τα μάτια μου λένε «φτάνει»
Λένε «περπάτησα αρκετά»
Λένε «τώρα θέλω να πετάξω»
Και οι λέξεις μου πια δυσοίωνες
Δύσκολες, εγώ η ίδια δεν τις καταλαβαίνω
Και η μουσική μου ασυνάρτητη
Και τα χέρια μου βαριά
Και τώρα κανείς δε με θαυμάζει.
Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου