Διάβασα πρόσφατα:

  • Ποιος απ' τους δυο μας επινόησε τον άλλον - Πασκάλ Μπρυκνέρ
  • Ο εραστής - Μαργκερίτ Ντυράς
  • Κάιν - Ζοζέ Σαραμάγκου
  • Ζορρό - Ιζαμπέλ Αλιέντε
  • Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου - Ρόλαν Μπαρτ

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
γιατί όταν είμαι μόνος αγαπώ τον αέρα γιατί όταν είμαι έτσι, θέλω μόνο τον αέρα γιατί η αγάπη είναι πλασματική γιατί είμαι άνθρωπος και νιώθω σα σκυλί γιατί είμαι μια αχαρτογράφητη περιοχή δεν έχω όρια γιατί έχω ψυχή

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

Κλεμμενες λεξεις


η ίδια αγάπη σε λάθος άνθρωπο
όπως το μέτρημα απ' το μηδέν ως το άπειρο

Το χάος είναι η γεωγραφία της αγάπης

αν κλέβαμε το Βόλβο απ' την άλλη άκρη του δρόμου
θα 'φευγες μαζί μου μέχρι το τέλος του κόσμου;

Είμαστε τόσο μόνοι τόσο μοναχικοί
αγαπημένη μικρή μου Σελήνη
Με πήρες απ' το δρόμο χωρίς να έχω τίποτα

μου έδωσες πράγματα που ποτέ δε σου ζήτησα
και στο σκοτάδι που είχα άφησες κεριά
σε κάθε μου κίνηση μετρούσες χρήματα

Κι εγώ σε πίστεψα γιατί είχα χάσει κάθε Χριστό
και μες στον κόσμο δεν είχα πια σκοπό
σαν το λεπρό σού φίλησα τα χέρια
κι εσύ μου άνοιξες μια πόρτα στ' αστέρια

Είμαστε τόσο μόνοιτόσο μοναχικοί
αγαπημένη μικρή μου Σελήνη

Μακριά απ' όλα αυτά, μητέρα, που υποσχέθηκα να κάνω
πόσα χρόνια ακόμα μένουν μέχρι να πεθάνω;

Τα χέρια σου γράφουν στο ξύλινο σώμα
θ' αναστηθώ αν με φιλήσεις στο στόμα
η αγάπη αυτή δεν θα έχει ώρα
θα μας ενώσει με μία αιώρα
ήμουν μέσα σου μα δεν το ήξερες
μ' έφερνες μόνο όταν με ήθελες
και τώρα κλαις πάνω απ' το χώμα
αναρωτιέσαι πώς ήμουν και πώς δείχνω τώρα
είμαι ένας άγγελος πάνω απ' τα σύννεφα
δε νιώθω άσχημα, αλλά ούτε περίεργα
σαν ένα κομμάτι απ' τον παράδεισο
κι ένα κομμάτι από την άβυσσο
εισβάλω στη σκέψη σου για να βρω έξοδο
μα είσαι χαμένος σ' ένα απέραντο διάδρομο

Θα μετρήσω τ' αστέρια και θα κοιμηθώ
θα ελευθερώσω τα όνειρά σου στον ουρανό
σα σκύλος στα πόδια μου θα κοιμηθείς
κι έτσι όπως σβήνει το φως θα χαθείς
αβοήθητος όπως όλες οι εποχές
αφήνοντας πάνω στα μάτια σου χιλιάδες γραμμές
προσευχές και συγκρούσεις για ένα θαύμα
η αγάπη σου μοιάζει μ' ένα άπιαστο πράγμα
αρρωσταίνεις ακόμα απ' τα αγνά αισθήματα
ζητάς βοήθεια γιατί δεν έχεις τίποτα
σαν ένα κομμάτι απ' τον παράδεισο
κι ένα κομμάτι από την άβυσσο
εισβάλω στη σκέψη σου για να βρω έξοδο
μα είσαι χαμένος σ' ένα απέραντο διάδρομο

Σε κράτησα στην αγκαλιά μου σαν μικρό πουλί
σαν όνειρο που σβήνει στην ανατολή
το ξέρω πως θα μου ξεφύγεις άλλη μια φορά
μα η χαρά δεν είναι άλλο από μια προσμονή

δεν έχει σημασία, δυο περιπτώσεις υπάρχουν
ένα: θύτης και θύμα μπορούν ν' αγαπήσουν
δύο: πολύ αργά
νωρίς ένα πρωί ο εξολοθρευτής νούμερο δύο να σου επιτεθεί

Πόσες φορές μου έχεις πει τις ίδιες λέξεις
πόσες φορές σ' έχουν πληγώσει οι δικές μου σκέψεις
για μια φορά ακόμα, η ερημιά μου έχει νόημα
ο καθένας μας έχει το δικαίωμα
πόσο θαμπά τα μάτια σου κοιτάνε
όταν οι άνθρωποι στον ουρανό πετάνε
για μια φορά ακόμη
μια αγάπη τελειώνει
κι ένα κομμάτι της πόλης νυχτώνει
Αν μου έδινες χρόνο

θα καταλάβαινες πως λίγα πράγματα αρκούν
θα το ένιωθες πως η αγάπη μοιάζει μ' ένα χέρι ζεστό
που θεραπεύει όταν αγγίζει το μέτωπο
κάνει τα μάτια να κοιτάζουν πιο βαθιά
μακριά απ' ό,τι βλέπεις
πέρα απ' τα πέλαγα
απ' το δικό μου κρεββάτι σκέφτομαι εσένα
ενώ η βροχή πέφτει, καθώς περνάνε τα τρένα
κι εγώ που κατά βάθος θέλω να κάνω το σωστό
θέλω να είμαι μαζί σου γιατί μου αρέσει να ζω

από παιδί αναρωτιόμουν ποιος έχει τη δύναμη
αυτός που χτυπάει ή αυτός που πονάει

θα πετάξεις, θα χαθείς, άσ' την καρδιά σου να χτυπήσει
είναι τόσο άσχετα όλα αυτά που λέω;
όλα αυτά που ονειρεύτηκες κι όλα αυτά που θέλω;
εδώ είμαστε, ένας κι ένας δύο
δύο για δύο, δύο και δύο
κι όταν οι άλλοι είναι πολλοί, εμείς είμαστε δύογ
ιατί έτσι πρέπει να είμαστε, δύο και δύο
κι όταν η ουσία είναι μία, είμαστε ένας
ένας και ένας, μπορεί και κανένας

ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ...

Στερεο Νοβα

Δεν υπάρχουν σχόλια: